Olejek do brody. Najlepszy skład.

Pielęgnacja brody często opiera się na zastosowaniu naturalnych olejów bazowych, które nawilżają skórę i włosy, chronią przed utratą wilgoci oraz nadają brodzie zdrowy wygląd. Oleje te tłoczone są z nasion, orzechów lub owoców różnych roślin i cechują się zróżnicowanym składem chemicznym. Dzięki temu każdy z nich posiada unikalne właściwości kosmetyczne – od lekkich, szybko wchłaniających się olejów suchych po cięższe oleje mokre, które pozostawiają bardziej tłustą warstwę ochronną. Poniżej przedstawiono najczęściej stosowane oleje bazowe w produktach do brody, z uwzględnieniem ich pochodzenia, metod otrzymywania, składu chemicznego (główne kwasy tłuszczowe i witaminy), właściwości dermatologicznych, a także zalet, ograniczeń oraz aspektów dostępności i ceny.

Olejek do brody – Olej jojoba

Olej jojoba (Simmondsia chinensis) jest wyjątkowym fundamentem olejku do brody. Choć nazywamy go olejem, w rzeczywistości to ciekły wosk roślinny o składzie zbliżonym do ludzkiego sebum. Ta niezwykła cecha sprawia, że doskonale naśladuje on naturalne oleje skóry – świetnie nawilża, a jednocześnie pomaga regulować jej przetłuszczanie. Jojoba szybko się wchłania i dostarcza skórze oraz włosom cennych estrów woskowych, które wiążą wilgoć wewnątrz włosa i warstwy rogowej naskórka. W efekcie skóra pod brodą pozostaje elastyczna i miękka, a sam zarost staje się bardziej sprężysty. Co ważne, olej jojoba nie zapycha porów – jest niekomedogenny, dzięki czemu nie powoduje powstawania zaskórników ani „zapchania” skóry. Wręcz przeciwnie, pomaga regulować wydzielanie łoju: rozpuszcza i usuwa nadmiar sebum zalegający na skórze, działając jak naturalny regulator poziomu natłuszczenia. Dermatolodzy wskazują, że składniki obecne w oleju jojoba przyspieszają gojenie drobnych ran i zmian skórnych oraz łagodzą objawy egzemy czy łuszczycy. Nic dziwnego, że olej ten poleca się nawet przy skórze wrażliwej – pomaga likwidować uczucie ściągnięcia i świąd po goleniu, nie powodując reakcji alergicznych ani zaczerwienień. Jego dobroczynny wpływ odczuje także Twój zarost: jojoba wzmacnia włosy i zapobiega ich łamliwości. Dzięki długim łańcuchom kwasów tłuszczowych wnika w strukturę włosa oraz zamyka w nim wilgoć, przez co włosy brody stają się bardziej odporne, elastyczne i optycznie gęstsze. Jeżeli zmagasz się z suchym, szorstkim zarostem lub podrażnioną skórą, olej jojoba to absolutny numer jeden w pielęgnacji – nie bez powodu określa się go mianem „złota pustyni” i tak często wykorzystuje w kosmetykach do twarzy.

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej jojoba otrzymuje się z nasion krzewu Simmondsia chinensis (jojoba), rosnącego naturalnie na pustynnych obszarach południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i północnego Meksyku. Nasiona jojoby zawierają około 50% oleju wagowo. W rzeczywistości olej jojoba nie jest typowym olejem roślinnym, lecz ciekłym woskiem. Uzyskuje się go przez tłoczenie na zimno nasion; w formie nierafinowanej ma jasnozłoty kolor i lekko orzechowy zapach, a po rafinacji staje się bezbarwny i bezwonny. Estry woskowe nadają mu wyjątkową stabilność oksydacyjną – jest bardziej odporny na jełczenie niż typowe oleje roślinne. Dostarcza także niewielkich ilości witaminy E.

Właściwości i zastosowanie: Dzięki budowie z estrów woskowych olej jojoba wykazuje znakomitą biozgodność ze skórą – strukturalnie przypomina sebum ludzkie. Jest dobrze tolerowany nawet przez cerę tłustą i trądzikową, a konsekwentne stosowanie może regulować wydzielanie sebum. Jest lekki, nielepiący i szybko się wchłania, nadając skórze jedwabiste wykończenie. Zmiękcza i nawilża naskórek, nie pozostawia tłustej warstwy. Sprawdza się w pielęgnacji skóry suchej, wrażliwej i dojrzałej, łagodzi podrażnienia i wspomaga regenerację drobnych uszkodzeń (rdzenni mieszkańcy pustyń stosowali go do leczenia ran i oparzeń). Jego zalety to trwałość, uniwersalność i fakt, że nie zatyka porów, co sprawia, że jest bazą wielu kosmetyków naturalnych. Ograniczeniem jest relatywnie wysoka cena, wynikająca z tego, że krzewy jojoby rosną powoli i wymagają specyficznych warunków klimatycznych, a wydajność uprawowa jest mniejsza niż w przypadku popularnych olejów spożywczych, przez co olej jojoba częściej trafia do kosmetyków wyższej półki lub w mniejszych stężeniach.

Olej arganowy

Olej arganowy (Argania spinosa), nazywany często „płynnym złotem Maroka”, to kolejny niezastąpiony składnik bazowy najwyższej klasy olejku do brody. Pozyskuje się go z orzechów drzewa arganowego, a jego niezwykłe właściwości pielęgnacyjne zostały potwierdzone zarówno wielowiekową tradycją, jak i współczesnymi badaniami dermatologicznymi. Olej arganowy składa się w przeważającej części z niezwykle cennych nienasyconych kwasów tłuszczowych – Taka kompozycja przekłada się na wszechstronne działanie prozdrowotne. Przede wszystkim doskonale nawilża i zmiękcza skórę twarzy, chroniąc ją przed wysuszeniem. Witamina E to silny antyoksydant, więc olej arganowy pomaga neutralizować wolne rodniki i chroni skórę przed przedwczesnym starzeniem – regularne stosowanie poprawia jej elastyczność oraz zapobiega powstawaniu zmarszczek. Nic dziwnego, że olej arganowy jest cenionym komponentem luksusowych kosmetyków. Kolejną zaletą jest działanie przeciwzapalne i łagodzące. Olej ten koi podrażnioną skórę pod brodą, zmniejsza zaczerwienienia i pomaga w gojeniu mikrouszkodzeń naskórka.

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej arganowy tłoczony jest z nasion drzewa arganii żelaznej (Argania spinosa), występującego endemicznie w południowo-zachodnim Maroku (region Arganeraie chroniony przez UNESCO) oraz w przygranicznych rejonach Algierii. Drzewa rodzą owoce zawierające twarde orzechy, z których wewnętrznych jąder (nasion) pozyskuje się olej. Tradycyjnie w Maroku suszy się owoce, usuwa ręcznie miąższ, rozbija orzechy i wyciska olej w prasach, natomiast współcześnie stosuje się także metody mechaniczne na skalę przemysłową. Proces jest pracochłonny i surowcochłonny – ok. 40 kg owoców daje zaledwie 1 litr oleju, co tłumaczy wysoką cenę i fakt, że jest to jeden z najdroższych olejów kosmetycznych na świecie. W tanich kosmetykach do brody pojawia się rzadko lub w minimalnych ilościach, czasem bywa fałszowany poprzez mieszanie z tańszymi olejami (np. słonecznikowym). Ma jasnozłotą barwę, a w wersji kosmetycznej, gdzie nasiona nie są prażone, zapach jest delikatniejszy niż w spożywczej. Zawartość witaminy E wynosi 600–700 mg/kg (kilkukrotnie więcej niż w oliwie z oliwek), z przewagą silnych przeciwutleniaczy.

Właściwości i zastosowanie: Od stuleci stosowany w Maroku do pielęgnacji skóry i włosów, działa odżywczo i ochronnie, wzmacnia barierę hydrolipidową, poprawia elastyczność skóry i zapobiega przesuszeniu. Bogactwo przeciwutleniaczy (witamina E, polifenole) pomaga neutralizować wolne rodniki, co może spowalniać procesy starzenia. Tradycyjnie przypisuje mu się działanie w łagodzeniu trądziku, zmian ospowych oraz redukcji zmarszczek. Badania potwierdzają, że regularne stosowanie poprawia nawilżenie, uelastycznia skórę i wspiera mikrocyrkulację. W pielęgnacji brody nawilża skórę pod zarostem, zapobiega swędzeniu i łuszczeniu, a także wygładza włoski, nadając im miękkość i połysk. Jest lekki do średnio ciężkiego, nie pozostawia bardzo tłustej warstwy, a wysoka zawartość tokoferoli nadaje mu stabilność oksydacyjną (odporność na jełczenie). Profil kwasów tłuszczowych czyni go uniwersalnym – omega-9 wspiera skórę suchą, a omega-6 pomaga regulować sebum w skórze tłustej. Główne ograniczenie to wysoka cena i ograniczona dostępność – czysty olej pojawia się głównie w produktach premium lub w mieszankach, gdzie niewielki dodatek pełni często funkcję marketingową. Pod względem pielęgnacyjnym uchodzi za jeden z najbardziej wartościowych i wszechstronnych olejów bazowych.

Olej rycynowy (castor oil)

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej rycynowy pozyskuje się z nasion rącznika pospolitego (Ricinus communis) – rośliny pochodzącej najprawdopodobniej z regionu wschodniej Afryki lub Indii, obecnie uprawianej w strefie tropikalnej na całym świecie. Nasiona rącznika (pot. “kółka”) zawierają ok. 40–60% tłuszczu. Olej tłoczy się na zimno lub ciepło; wytłoczyny zawierają trujący składnik białkowy (rycynę), lecz sam olej jest bezpieczny – rycyna nie przechodzi do frakcji tłuszczowej. Surowy olej może być poddany rafinacji dla usunięcia zanieczyszczeń i ewentualnie barwników. Czysty olej rycynowy ma jasnożółtą barwę i bardzo gęstą, lepką konsystencję. Chemicznie wyróżnia się unikalnym składem kwasów tłuszczowych: około 85–95% zawartości stanowi kwas rycynolowy, który nie występuje w takiej ilości w żadnym innym oleju. Kwas rycynolowy nadaje olejowi rycynowemu polarne właściwości, co wpływa na jego zachowanie na skórze i możliwość mieszania z innymi substancjami. Olej rycynowy zawiera ponadto trochę witaminy E oraz steroli, jednak w mniejszych ilościach niż oleje typu argan czy migdałowy.

Właściwości i zastosowanie: Olej rycynowy jest znany z bardzo gęstej konsystencji i silnie filmotwórczych właściwości – po nałożeniu tworzy na skórze i włosach okluzyjną warstwę, która hamuje ucieczkę wilgoci. Dzięki temu znakomicie zmiękcza i kondycjonuje suche, zniszczone włosy – w tym włosy brody, zwłaszcza grube i sztywne. Często jest składnikiem odżywek i balsamów do pobudzania wzrostu włosów (rzęs, brwi, zarostu), choć mechanizm jego działania polega głównie na poprawie nawilżenia i właściwościach przeciwzapalnych. Badania sugerują, że kwas rycynolowy może przenikać przez naskórek i hamować enzym prostaglandyn D2, którego nadmiar sprzyja wypadaniu włosów – co potencjalnie wspiera wzrost włosów. Olej rycynowy działa też antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo, co może pomagać przy łupieżu lub drobnych stanach zapalnych skóry.

Zalety: jest znakomitym emolientem – zmiękcza nawet bardzo suchą, spierzchniętą skórę oraz zabezpiecza ją przed czynnikami zewnętrznymi. Mimo swej gęstości, wykazuje niską komedogenność (nie zapycha porów) – jego unikalny kwas rycynolowy ma właściwości przeciwzapalne i często jest dobrze tolerowany nawet przez cerę problematyczną. Olej ten jest powszechnie dostępny, co czyni go częstym składnikiem mieszanek olejków do brody (nawet niewielki dodatek znacząco zwiększa lepkość i właściwości kondycjonujące produktu).

Ograniczenia: czysty olej rycynowy jest bardzo lepki i ciężki, trudno się rozprowadza i wolno wchłania – zastosowany solo może pozostawiać tłusty, kleisty film. Z tego powodu rzadko używa się go samodzielnie; zaleca się mieszanie go z lżejszymi olejami bazowymi (np. jojoba, migdałowym) dla uzyskania przyjemniejszej konsystencji. W umiarkowanych ilościach olej rycynowy jest cennym składnikiem pielęgnacyjnym, szczególnie dla osób pragnących wzmocnić i pogrubić swój zarost.

Olej migdałowy (ze słodkich migdałów)

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej migdałowy pozyskuje się z nasion migdałowca zwyczajnego (Prunus amygdalus var. dulcis) – czyli ze słodkich migdałów, które są jadalnymi nasionami owocu migdałowca. Drzewa migdałowe pochodzą z Bliskiego Wschodu i regionu śródziemnomorskiego, a obecnie największym producentem migdałów jest Kalifornia. Olej znajduje się w migdale w ilości około 50%. Do celów kosmetycznych najczęściej używa się oleju tłoczonego na zimno z całych migdałów (blanszowanych, bez skórki) – dzięki temu zachowuje on więcej cennych składników. Świeżo wytłoczony olej migdałowy ma jasnożółtą barwę i orzechowy zapach; w sprzedaży dostępny jest też olej rafinowany, który jest bezwonny i dłużej trwały (choć uboższy w niektóre witaminy). Profil przypomina oliwę z oliwek, choć olej migdałowy ma nieco więcej wielonienasyconych kwasów. Ponadto bogaty jest on w witaminę E – ok. 39 mg/100 g, a także zawiera pewne ilości fitosteroli i witaminy K. Te składniki o działaniu antyoksydacyjnym zwiększają wartość pielęgnacyjną oleju.

Właściwości i zastosowanie: Olej ze słodkich migdałów od dawna ceniony jest w kosmetyce za swoje łagodne i wszechstronne działanie. Jest to olej lekki do średnio ciężkiego, o dość rzadkiej konsystencji i łagodnym zapachu, który łatwo się rozprowadza. Wchłania się umiarkowanie szybko – pozostawia satynowe wykończenie bez silnej tłustości. Doskonale nawilża i zmiękcza skórę, łagodząc podrażnienia i szorstkość. Dzięki wysokiej zawartości kwasu oleinowego wzmacnia barierę lipidową naskórka, co przynosi ulgę suchej, łuszczącej się skórze pod brodą. Z kolei obecność kwasu linolowego wspiera regenerację i może korzystnie wpływać na cerę skłonną do zanieczyszczeń – niedobór kwasu linolowego w sebum bywa wiązany z trądzikiem, a jego uzupełnianie może normalizować wydzielanie łoju. Zalety: olej migdałowy jest dobrze tolerowany – uważany za nieuczulający (proteiny migdałów mogą uczulać pokarmowo, ale w samym oleju praktycznie ich nie ma) i niezapychający; jego komedogenność oceniana jest na niską (około 2/5) . Nadaje się do skóry wrażliwej, nawet okolic oczu, a także do pielęgnacji niemowląt. W kosmetykach do brody sprawia, że włosy stają się miękkie, lśniące i łatwiej się rozczesują. Jest też bezpiecznym olejem bazowym do rozcieńczania olejków eterycznych. Ograniczenia: jako olej bogaty w oleinę może nie być idealny w czystej postaci dla osób z bardzo tłustą, trądzikową cerą – u niewielkiego odsetka takich osób może nasilać zaskórniki (choć generalnie uchodzi za niekomedogenny, wyjątkowo wrażliwa, skłonna do zapychania cera powinna obserwować reakcje). Olej migdałowy jest stosunkowo trwały, ale w porównaniu np. z jojobą czy kokosowym – mniej odporny na utlenianie, dlatego zaleca się przechowywać go w chłodnym miejscu. Na szczęście jest łatwo dostępny i niedrogi – duża podaż (produkt uboczny przetwórstwa migdałów) sprawia, że należy do tańszych i częściej stosowanych olejów bazowych zarówno w czystej formie, jak i w mieszankach do brody.

Olej kokosowy

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej kokosowy pozyskiwany jest z kopry (wysuszonego miąższu orzechów palmy kokosowej, Cocos nucifera). Palmy kokosowe uprawiane są w całej strefie tropikalnej – największymi producentami są kraje Azji Południowo-Wschodniej (Filipiny, Indonezja, Indie). Miąższ kokosa zawiera 60–70% tłuszczu. Olej otrzymuje się dwiema metodami: tradycyjne tłoczenie i ekstrakcja z kopry (daje tzw. olej RBD – rafinowany, bielony, dezodoryzowany) lub metodą “na zimno” z świeżego miąższu (tzw. olej virgin, tłoczony w niskiej temperaturze lub uzyskiwany przez odwirowanie emulsji kokosowej). Olej dziewiczy zachowuje intensywny kokosowy aromat i składniki bioaktywne, podczas gdy rafinowany jest bezwonny i dłużej trwały. Cechą szczególną oleju kokosowego jest jego fizyczna forma – w temperaturze poniżej ~25°C twardnieje (przybiera formę masła). W ciepłym klimacie pozostaje cieczą.

Właściwości i zastosowanie: W kosmetyce olej kokosowy słynie ze swych właściwości nawilżających i ochronnych. Tworzy na skórze warstwę okluzyjną zapobiegającą utracie wody, dzięki czemu skutecznie zmiękcza suchy naskórek. Przy pielęgnacji brody olej ten odżywia włosy – kwas laurynowy ma małą cząsteczkę i wysokie powinowactwo do białek włosa, co umożliwia penetrację w głąb włókna (badania wykazały, że olej kokosowy wnika w strukturę włosa lepiej niż oleje bogate w nienasycone kwasy) i redukuje uszkodzenia. Efektem jest bardziej elastyczny i lśniący zarost. Kwas laurynowy posiada też silne działanie antybakteryjne i przeciwgrzybicze, potwierdzone naukowo m.in. wobec bakterii Cutibacterium acnes wywołujących trądzik . Z tego względu czysty olej kokosowy bywa stosowany pomocniczo przy stanach zapalnych skóry (np. do miejscowego smarowania zmian trądzikowych czy drobnych ran jako naturalny środek odkażający). Zalety: olej kokosowy jest naturalny, łatwo dostępny i tani – stanowi jeden z najpowszechniejszych olejów roślinnych. Jego twarda konsystencja w temperaturze pokojowej może być zaletą przy produkcji wosków czy balsamów do brody (nadaje formułom stałość). Jednocześnie topi się w kontakcie ze skórą, więc łatwo go rozsmarować po ogrzaniu w dłoniach.

Ograniczenia: największą wadą oleju kokosowego jest jego wysoka komedogenność – na skali zapychania porów oceniany jest na 4/5 . U wielu osób stosowanie czystego oleju kokosowego na twarz może powodować powstawanie zaskórników lub zaostrzenie trądziku, zwłaszcza przy cerze tłustej i mieszanej. Dlatego w preparatach do brody częściej wykorzystuje się go w połączeniu z innymi olejami lub w postaci oleju frakcjonowanego (MCT), z którego usunięto kwasy o dłuższych łańcuchach. Olej frakcjonowany pozostaje płynny niezależnie od temperatury i ma lżejszą konsystencję, a przy tym jest mniej komedogenny (pozbawiony stałych frakcji). Kolejnym ograniczeniem standardowego oleju kokosowego jest właśnie jego stała postać w chłodnym klimacie – czysty nałożony na brodę zimą może zastygać i dawać efekt sztywnego, matowego zarostu. Rozwiązaniem jest uprzednie roztopienie oleju w dłoniach lub stosowanie wspomnianego frakcjonatu. Podsumowując, olej kokosowy najlepiej sprawdza się przy skórze suchej i normalnej oraz na dłuższych, suchych włosach brody, którym brakuje protein – potrafi je wzmocnić i nabłyszczyć. Osoby o skórze tłustej powinny używać go ostrożnie lub wybierać inne, lżejsze oleje bazowe.

Olej z pestek winogron

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej winogronowy (z pestek winogron) jest produktem ubocznym przemysłu winiarskiego. Pestki winogron (Vitis vinifera) pozostałe po tłoczeniu soku są suszone, a następnie z ich drobnych jąder ekstrahuje się olej. Zawartość tłuszczu w pestkach jest stosunkowo niska (~10–15%), dlatego powszechną metodą wytwarzania jest ekstrakcja rozpuszczalnikami (np. heksanem) na skalę przemysłową, po której olej jest rafinowany. Dostępny bywa też droższy olej tłoczony mechanicznie na zimno, ale jest go mniej. Świeży olej z pestek winogron ma barwę jasnozielonkawą (dzięki obecności chlorofili) i delikatny, neutralny aromat. Skład chemiczny wyróżnia się bardzo wysoką zawartością kwasów wielonienasyconych.

Właściwości i zastosowanie: Olej z pestek winogron jest ceniony za lekkość i szybkie wchłanianie. Dzięki przewadze drobnych cząsteczek wielonienasyconych (omega-6) olej ten ma rzadką konsystencję i po nałożeniu nie pozostawia tłustego filmu – zalicza się do tzw. „suchych olejów”. Idealnie nadaje się więc dla osób, które nie lubią uczucia oleistości na skórze brody. Po aplikacji skóra jest nawilżona, ale nie błyszcząca, co sprawia że olej winogronowy bywa stosowany nawet w ciągu dnia. Wysoka zawartość kwasu linolowego działa regulująco na sebum – badania sugerują, że skóra trądzikowa często ma niedobór kwasu linolowego, a jego dostarczanie może zmniejszać powstawanie zaskórników. Z tego względu olej z pestek winogron jest polecany do cery tłustej i skłonnej do wyprysków – pomaga zachować równowagę lipidową i ma też umiarkowane działanie przeciwzapalne (omega-6 są prekursorami związków gojących skórę) . Jednocześnie zawartość antyoksydantów (wit. E, proantocyjanidyny) oznacza ochronę skóry przed wolnymi rodnikami i przedwczesnym starzeniem. Zalety: olej ten jest bardzo lekki, nietłusty i niekomedogenny (na skali zapychania porów zwykle 0-1/5). Szybko się wchłania, pozostawiając skórę miękką, ale matową – co czyni go doskonałą bazą dziennych olejków do brody (nie świeci się na skórze). Nie posiada intensywnego zapachu, więc nie konkuruje z dodatkiem kompozycji zapachowych.

Ograniczenia: tak wysoka zawartość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wiąże się z mniejszą trwałością – olej winogronowy jest podatny na utlenianie (jełczenie). Należy go przechowywać w chłodnym miejscu i zużyć w ciągu kilku miesięcy od otwarcia, aby nie stracił właściwości. Zjełczały olej (o zmienionym zapachu) może działać prozapalnie zamiast kojąco. Dlatego czasem do oleju z pestek winogron dodaje się witaminę E jako konserwant. Mimo to, ze względu na niski koszt i szeroką dostępność (produkt odpadowy winiarstwa), olej ten jest często stosowany w kosmetykach – także w olejkach do brody, zwłaszcza przeznaczonych dla cer tłustych lub mieszanych. Może pełnić rolę bazy rozcieńczającej gęstsze oleje (jak rycynowy czy jojoba), poprawiając ich właściwości aplikacyjne. Podsumowując, jest to doskonały olej bazowy dla osób zmagających się z przetłuszczającą się skórą pod zarostem, gdyż nawilża bez obciążania.

Olej z awokado

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej z awokado powstaje z miąższu owoców awokado (Persea americana) – wiecznie zielonego drzewa pochodzącego z Ameryki Środkowej. Obecnie awokado uprawiane jest w klimacie tropikalnym i subtropikalnym na całym świecie (m.in. Meksyk, Kalifornia, Izrael, RPA). W odróżnieniu od większości olejów roślinnych pozyskiwanych z nasion, olej awokado tłoczy się z mięsistego miąższu owocu (który może zawierać 30–40% tłuszczu). Najwyższej jakości jest olej extra virgin uzyskiwany przez mechaniczne wytłaczanie rozdrobnionego miąższu i separację faz (np. wirowanie). Ma on zieloną barwę (dzięki chlorofilom) i maślano-orzechowy aromat. Rafinowany olej awokado jest żółty, klarowny i pozbawiony zapachu. Skład oleju awokado jest zbliżony do oliwy z oliwek.

Właściwości i zastosowanie: Olej awokado to cięższy, treściwy olej o silnych właściwościach regenerujących. Ze względu na dużą zawartość kwasu oleinowego działa odżywczo i wygładzająco – uelastycznia skórę, zmniejsza uczucie szorstkości, wspomaga odbudowę bariery lipidowej. Jest polecany zwłaszcza do skóry suchej, odwodnionej lub dojrzałej (jego skład sprzyja syntezie kolagenu i gojeniu drobnych uszkodzeń). W pielęgnacji brody olej z awokado świetnie sprawdza się przy przesuszonej skórze pod zarostem – łagodzi świąd, łuszczenie i zaczerwienienia spowodowane np. warunkami pogodowymi. Dla włosów brody jest ciężkim kondycjonerem: nawilża je i nadaje połysk, może jednak lekko obciążać cienki zarost. Z tego powodu bywa rekomendowany posiadaczom gęstej, grubej brody wymagającej dociążenia i ujarzmienia. Cenną cechą oleju awokado jest jego zdolność wnikania w głąb tkanek – badania za pomocą spektrometrii TOF-SIMS pokazały, że związki z oleju awokado penetrują aż do kory włosa . Dzięki temu olej ten może realnie wzmacniać strukturę włosów (w odróżnieniu od wielu olejów działających głównie powierzchniowo).

Zalety: olej awokado jest bogatym źródłem antyoksydantów (witamina E, karotenoidy) – chroni skórę i włosy przed działaniem wolnych rodników i promieniowaniem UV. Działa łagodząco – łata mikrouszkodzenia w warstwie rogowej i koi podrażnienia, bywa pomocny przy egzemie i łuszczycy. Mimo gęstości, potrafi całkiem dobrze się wchłaniać (zwłaszcza olej niezmydlalny w skórze właściwej); nie pozostawia bardzo tłustej warstwy, jeśli użyty z umiarem. Wady: jego komedogenność jest oceniana na umiarkowaną (2–3/5) – osoby o cerze tłustej i trądzikowej powinny obserwować, czy olej awokado nie powoduje u nich zaskórników. Ze względu na wysoki udział kwasów nasyconych i jednonienasyconych, nie jest to najlżejszy olej – zastosowany w nadmiarze może dawać uczucie tłustości i zapychania, zwłaszcza w ciepłym klimacie. W formulacjach do brody często łączy się go z lżejszymi olejami (np. winogronowym czy jojoba), aby poprawić aplikację. Jeśli chodzi o dostępność i cenę, olej z awokado plasuje się pośrodku stawki – nie jest tak drogi jak arganowy, ponieważ awokado są masowo uprawiane, a producenci wykorzystują owoce nie spełniające standardów spożywczych. Dzięki temu rośnie popularność tego oleju w kosmetykach. Należy jednak zwracać uwagę na jakość – tłoczony na zimno olej awokado zawiera więcej aktywnych składników, ale szybciej jełczeje (przechowywać w chłodzie), natomiast rafinowany jest trwalszy, lecz pozbawiony części witamin i chlorofilu.

Olej z orzechów makadamia

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej makadamia pozyskuje się z nasion (orzechów) drzewa makadamia (Macadamia integrifolia i pokrewne gatunki), pochodzącego z Australii. Orzechy makadamia są bogate w tłuszcz (ok. 65–75% w kernelu) , co czyni je wydajnym surowcem olejowym. Najczęściej olej tłoczy się na zimno z łamanych orzechów, które nie trafiły do handlu spożywczego, lub ekstrahuje rozpuszczalnikami w skali przemysłowej. Olej ma barwę jasnożółtą i delikatny orzechowy zapach. Kwas ten występuje także w sebum ludzkim i z wiekiem jego ilość w skórze spada, więc olej makadamia może pomagać uzupełnić ten deficyt.

Właściwości i zastosowanie: Olej z orzechów makadamia ma znakomite właściwości zmiękczające i wygładzające skórę. Dzięki wysokiej zawartości palmitooleiny jest on często porównywany do ludzkiego sebum – dobrze się z nim integruje i uzupełnia lipidy skóry. Działa regenerująco: pomaga goić drobne uszkodzenia, łagodzi zaczerwienienia i może korzystnie wpływać na elastyczność skóry. Przy pielęgnacji brody olej makadamia sprawdza się do skóry suchej, wrażliwej lub dojrzałej pod zarostem – zmniejsza uczucie ściągnięcia, odżywia mieszki włosowe. Włosy brody stają się po nim bardziej miękkie i błyszczące, ale bez nadmiernego obciążenia. Olej makadamia zalicza się do średnio lekkich olejów: ma aksamitną konsystencję i dobrą wchłanialność, nie pozostawia tłustej warstwy jak np. czysty olej rycynowy.

Zalety: olej makadamia jest na ogół niekomedogenny (czasem podaje się wręcz indeks 0/5) – nie zatyka porów i może być stosowany nawet przy cerze skłonnej do wyprysków. Jego profil kwasów tłuszczowych sprawia, że jest bardzo stabilny oksydacyjnie (niska zawartość wielonienasyconych) – wolniej jełczeje niż np. olej migdałowy czy arganowy. Dobrze tolerują go osoby z cerą tłustą i mieszaną, bo choć to olej odżywczy, to nie powoduje świecenia ani uczucia ciężkości. Wreszcie, jest to olej łagodny, rzadko wywołuje podrażnienia czy alergie.

Ograniczenia: olej makadamia bywa droższy od popularnych olejów (ze względu na wysokie ceny orzechów makadamia na rynku spożywczym). Jego zastosowanie solo może nie dostarczać skórze kwasów omega-6 (których jest w nim bardzo mało), co przy dłuższej, jednostronnej pielęgnacji mogłoby ewentualnie prowadzić do dysproporcji w składzie bariery lipidowej. Dlatego często łączy się go z innymi olejami bogatszymi w linolowy (np. z wiesiołka, słonecznika) w recepturach kosmetyków. Niemniej w kontekście brody, gdzie oleje nakłada się zewnętrznie i nie stanowią one całości lipidów skóry, ten aspekt nie ma dużego znaczenia. Pod względem dostępności – olej makadamia jest coraz łatwiej dostępny, choć nie tak powszechny jak olej kokosowy czy migdałowy. Można go znaleźć w wielu kosmetykach nawilżających i ochronnych do skóry oraz włosów, gdzie ceniony jest za “nie tłustą” elegancję i działanie zbliżone do naturalnych lipidów skóry.

Olej z pestek moreli

Pochodzenie i otrzymywanie: Olej morelowy jest tłoczony z nasion (jąder) pestek moreli (Prunus armeniaca). Morela pochodzi z Azji (Chiny, Armenia) i jest blisko spokrewniona z migdałowcem, co znajduje odzwierciedlenie w podobieństwie oleju. Po zjedzeniu miąższu owocu, twarde pestki są źródłem jadalnego nasionka przypominającego migdał – bywa ono wykorzystywane do produkcji persipanu (zamiennika marcepanu) oraz właśnie oleju. Nasiona moreli zawierają 40–50% tłuszczu. Olej tłoczy się zwykle na zimno; jest on jasnożółty i ma bardzo łagodny, lekko marcepanowy zapach (zawiera śladowe ilości benzaldehydu uwalnianego z amigdaliny). Ważne: olej z pestek moreli nie zawiera amigdaliny (wit. B17) – jest ona związkiem rozpuszczalnym w wodzie obecnym w surowym jądrze, ale nie przenika do frakcji tłuszczowej. Skład oleju jest zbliżony do oleju migdałowego.

Właściwości i zastosowanie: Olej z pestek moreli jest ceniony jako delikatny, “lekki” olej do skóry wrażliwej. Ma jedwabistą konsystencję, dobrze się rozprowadza i szybko wchłania, nie pozostawiając ciężkiej, tłustej warstwy – zaliczany jest do olejów półschnących (dzięki sporej zawartości linolowego). Daje uczucie aksamitnie gładkiej skóry. Jego działanie jest przede wszystkim zmiękczające i regenerujące: kwas oleinowy i linolowy wspólnie wzmacniają barierę skóry, utrzymując odpowiednie nawilżenie. Olej morelowy łagodzi podrażnienia i może sprzyjać gojeniu – obecność fitosteroli i prowitaminy A wspomaga procesy odnowy naskórka . W pielęgnacji brody sprawdzi się u osób ze skłonnością do zaczerwienień lub podrażnień skóry pod zarostem, a także przy cerze mieszanej (gdzie partie suche wymagają nawilżenia, a tłuste – lekkiej formuły). Olej ten dodaje się często do preparatów anti-aging – zawarty w nim β-karoten i witamina E działają antyoksydacyjnie, chroniąc przed fotostarzeniem.

Zalety: olej z pestek moreli jest łagodny i uniwersalny – nadaje się do każdego typu cery, również tłustej, bo ma niską komedogenność (około 2/5) . Nie wywołuje reakcji alergicznych u osób uczulonych na orzechy (inne białka). Ma też bardzo przyjemne właściwości sensoryczne: lekki poślizg bez kleistości, co czyni masaż brody i skóry przyjemnym. Wady: podobnie jak olej winogronowy, jest to olej bardziej podatny na utlenianie (dużo kwasów wielonienasyconych) – należy zużyć go w ciągu 6–9 miesięcy od otwarcia i chronić przed światłem. Pod względem pielęgnacyjnym jego działanie nawilżające może być niewystarczające solo dla bardzo suchej skóry – wówczas lepiej stosować go w mieszance z bardziej okluzyjnym olejem (np. rycynowym lub kokosowym).

Dostępność i cena: olej z pestek moreli jest średnio dostępny – nieco mniej popularny niż olej migdałowy, ale coraz częściej spotykany w ofercie kosmetyków naturalnych. Cenowo plasuje się podobnie jak olej migdałowy czy jojoba (nie jest ekstremalnie drogi, bo pestki moreli są tańsze niż np. orzechy makadamia). Z uwagi na swoje właściwości jest chętnie wykorzystywany w preparatach do skóry wrażliwej oraz dla dzieci, co pośrednio świadczy o jego bezpieczeństwie i delikatności.

Skład olejku do brody – Podsumowanie

Oleje bazowe, nazywane również olejami nośnikowymi, stanowią fundament skutecznej pielęgnacji brody. To one odpowiadają za odżywienie, nawilżenie i ochronę zarostu oraz skóry twarzy. Poprzez wiele testów, analizy właściwości surowców i opinii użytkowników wypracowaliśmy optymalny, uniwersalny skład, który sprawdza się u większości brodaczy – niezależnie od długości zarostu czy pory roku.

Bazą każdego naszego olejku są starannie dobrane składniki premium, w tym olejek jojoba i olejek arganowy, które uzupełniamy o wyselekcjonowane dodatki roślinne, aby zapewnić maksymalną skuteczność pielęgnacji i długotrwały efekt zdrowej, zadbanej brody.